Pendule van herstel

Hier aan de muur hangt een klok van Ikea. Ik heb de batterij eruit gehaald, de klok weggelegd en toch hoor ik hem steeds luider tikken, die andere klok, de pendule van herstel. Tik, tik, hij heeft een zwaardere gang, beslister, gezaghebbender. Ogen sluiten, inademen, uitademen, rusten. Opstaan. Nadenken. Reflecteren. Schrijven. En weer rusten. En weer opstaan. Eten. Goed eten, bunkeren, misschien een gedicht voorlezen uit de fantastische bundel Eind en begin van Wislawa Szymborska die ik gisteren van vriend André kreeg, en weer rusten. Het is saai, het is monotoon, het is de enige weg. De abt van het Antoniusziekenhuis heeft steeds minder moeite om zijn dwarse novice in het gareel te krijgen. Laat de pendule zijn werk doen, prevelt hij. Geduld zij geprezen. Met andere woorden, het gaat telkens weer iets beter. De wonderlijke connectie die ik met jullie ervaar blijft me kracht geven.